Dewocjonalia, religijność i przedstawienia świętych.

Od jakiegoś czasu noszę się chęcią opisania przedmiotów które jakże często spotykamy. Niejednokrotnie są to jedyne zabytkowe wyroby pozostawione w domach naszych przodków. Na skutek zniszczeń wojennych i lat komunizmu polskie domy są ogołocone z antyków: mebli, malarstwa, wyrobów rzemiosła artystycznego itp. Przedmiotami które stosunkowo najlepiej przetrwały zawirowania dziejów są dewocjonalia.
Dzisiaj często nie stanowią bezpośrednio o religijności rodziny bo i religijność w dzisiejszych czasach jest już inna, niejednokrotnie dewocjonalia bywają tylko dopełnieniem wystroju wnętrza.  Jednak to silna wiara naszych dziadków i rodziców pozwoliła na zachowanie tak dużej ilości przedstawień świętych do naszych czasów.
Kultura tworzenia i posiadania przedstawień świętych ma swoje głębokie korzenie wywodzące się z wiary. Życie ludzi w dawnych wiekach przepojone było religijnością. W ludowej wierze było miejsce dla licznych świętych i patronów których przedstawienia odwzorowywano na obrazach i rzeźbie oddając tym samym należną im cześć. Podstawowym nurtem była powszechność kultu Chrystusa i Maryi jednak równolegle tworzono motywy związane z kultem licznych świętych - patronów, obrońców i orędowników we wszelkich troskach i cierpieniach.
Liczne wizerunki świętych spotykane w domach, kościołach, przyrożnych kapliczkach to stały element naszego krajobrazu to dowód tradycji i wartości panujących w społeczeństwie. Domowe obrazy i rzeźby, przedmioty kultu, odwzorowani na nich święci byli bardzo bliscy ludziom, przedstawieni w artystycznych wizjach dawali poczucie bezpieczeństwa i związku z wiarą.
Jak już wspomniałem dzisiejsza religijność jest inna i tym samym święci nie mają już tak silnego znaczenia w życiu. Jednak przedmioty które są ich obrazem darzymy szacunkiem, warto aby przetrwały jak najdłużej.